Użytkownik "wukaem"

  Krzysiek K w artykule :

| mam pytanko. do jakiego wzroru się podstawia granicę wytrzymałości na
| rozciąganie, żeby wyliczyć np maksymalne wydłużenie pręta zrobionego z
| jakiegoś konkretnego materiału.

  wytrzymałość na rozciąganie Rm [Pa] to naprężenie normalne wywołane siłą
osiową Fm [N], zrywającą próbkę o przekroju poprzecznym S [m^2]. Rm=Fm/S

  w przypadku cytowanego zadania, przy założeniu spełniania prawa Hook'a
aż
do zerwania, wartość granicy wytrzymałości można podstawić wprost do wzoru
na prawo Hook'a: Dl=l0*Rm/E


tak? a to że weż wartości dla żelaza ?(skąd je mają)
a granica plastyczności
a granica sprężystości
a płynięcie
itd
ten kto sformuował to zadanie jest jakby nieznający rzeczy
WaldekM.

Witam,

Mam za zadanie obliczyć grubość ścianki rur, a właściwie sprawdzenie, czy
założenia są poprawne. Korzystam z EN 13480-3:2002. Podane są ładnie wzory,
zależności. Dochodze do parametru f. Wzór na ten parametr dla stali
austenitycznej 304L to f=Rp1,0t/1,5, gdzie Rp1,0t to umowna granica
plastyczności przy wydłużeniu 1,0%, przy temperaturze czynnika t, u mnie
jest to t=150 st.C. Może być dla różnych temperatór. Wyznacze wielkość
Rp1,0t z interpolacji liniowej. Nie wiem gdzie dobrać i jak dobrać Rp1,0t.
Jak dobrać taki parametr przy temperaturze innej niż pokojowa? Zazwyczaj w
tabelach jest podany parametr w temp. pokojowej.

Z góry dziękuję za pomoc.

Zobacz:

Witam,

Mam za zadanie obliczyć grubość ścianki rur, a właściwie sprawdzenie, czy
założenia są poprawne. Korzystam z EN 13480-3:2002. Podane są ładnie
wzory, zależności. Dochodze do parametru f. Wzór na ten parametr dla stali
austenitycznej 304L to f=Rp1,0t/1,5, gdzie Rp1,0t to umowna granica
plastyczności przy wydłużeniu 1,0%, przy temperaturze czynnika t, u mnie
jest to t=150 st.C. Może być dla różnych temperatór. Wyznacze wielkość
Rp1,0t z interpolacji liniowej. Nie wiem gdzie dobrać i jak dobrać Rp1,0t.
Jak dobrać taki parametr przy temperaturze innej niż pokojowa? Zazwyczaj w
tabelach jest podany parametr w temp. pokojowej.

Z góry dziękuję za pomoc.

gambolo wrote:
Dnia 03-12-2005 o 09:57:16 KA <a@b.cnapisał:

| Wytrzymasz do poniedziałku? ASME ma odpowiednie wzory (na stożkowe).  
| Także (prawie napewno) 13445. Być może AD, ale nie mam i nie używam.  
| Napisz, który kod wolisz i na jakie ciśnienie to ma być  
| (wewnętrzne/zewnętrzne)- mogę ci jakoś to podesłać.

| Konrad

Z poniedziałkiem problem bo termin goni...ale zycie to zycie...pewnych  
rzecy nieda sie przeskoczyc...
co do normy to wsztko jedno - jak masz mozliwosc i sprawiloby ci to  
klopotu to wolabym obydwie - celem porownania. Najwazniejsze zeby dozor
za  bardzo sie nie krzywil przy ocenie dokumentacji. Cisnienie
wewnętrzne -  zbiornik podziemny trzykomorowy - dennice zewnętrzne
stozkowe, przegordy  wewnetrzne płaskie.


No to przykrość, chyba żadne przepisy nie uwzględniają wzmacniania
dennic na ciśnienie wewnętrzne. Co zresztą nie dziwi- naprężenia we
wzmocnionej dennicy pomiędzy żebrami nie zmienią się. Pamiętaj, że
założenie zawsze jest takie, że jesteś GRUBO poniżej granicy
plastyczności. Jak zacznie się odkształcać- to owszem, żebra pomogą, ale
nie może się odkształcać z definicji...

Natomiast płaskie kołnierze- owszem, wzmacnia się żebrami, niestety ASME
w ogóle takich żeber nie uwzględnia. 13445 być może, ale nie pamiętam.
Dziwi mnie natomiast, że WUDT nie uwzględniają- głowę bym dał, że jakieś
tam żebra są opisane (napewno pamiętam szkic czegoś płaskiego z żebrami,
tylko kwestia czy się da z tego dekiel wyczarować)

Z tego co widzę, to jesteś daleko stąd, więc ręcznie ci nie pomogę, ale
opisz konkretniej ten swój zbiornik, może coś doradzę na grupie.

Konrad

ALAMO <"alamoWYTNI@poczta.onet.pl"napisał(a):

Można by zrobić element prowadzący z  czegoś ciekawszego, o dużej
plastyczności i niewielkiej masie, co nie  wpłynęłoby negatywnie na
prędkość
wylotową, oraz nie miało specjalnego efektu  na spadek prędkości w locie


    Nie bardzo Ci to wyjdzie - cała idea pocisku stabilizowanego brzechwowo
z sabotem, polega na tym, że ten drugi jest używany jedynie do wodzenia
pocisku w lufie, po jej opuszczeniu tylko przeszkadza - zwiększa średnicę i
opór powietrza, tego nie przeskoczysz.

    A tak poza tym, Panowie, to debatujecie nad czymś, co jest od dawna
znane i opisane wzorem de Marre'a na zdolność przebicia pancerza w postaci
płyty stalowej:

Vu = K * ((d^0,75 * b^0,7) / q^0,5 * (cos alfa)^n)

    Wzór wyprowadzony jest przy założeniach, że energia kinetyczna pocisku
w chwili uderzenia w pancerz zamienia się całkowicie na pracę pokonania
oporów wnikania oraz, że siła oporu stawianego przez pancerz jest
proporcjonalna do przekroju poprzecznego pocisku, właściwości mechanicznych
pocisku i pancerza oraz do pewnej funkcji stosunku głębokości wnikania do
kalibru.

    Prościej, bardziej opisowo wzór de Marre'a można wyrazić w następujący
sposób: jeśli pociskiem o kalibrze d i masie q chcemy przebić płytę
pancerną o grubości b, ustawioną pod kątem alfa (względem normalnej do
płyty) to należy w tę płytę uderzyć z prędkością Vu. Wykładnik potęgowy n
oraz stała K pełnią rolę współczynników poprawkowych, zapewniających
zgodność wzoru z rzeczywistymi przebiciami i wyznaczane są doświadczalnie.

    Nie jest to oczywiście wzór na rykoszetowanie, ale przekształcając go
można zaobserwować w jakich granicach - na przykład kąta - reszta danych
leci w kosmos (na przykład szybkość).

    Proste przekształcenie doprowadzi do wniosków, iż przebicie pancerza
danej grubości zależne jest wprost proporcjonalnie od prędkości oraz masy,
natomiast odwrotnie proporcjonalnie do kalibru pocisku.

    I tutaj pojawiła się idea kształtu strzały, której rdzeń wykonany jest
z ciężkiego materiału (np. wolframu, zubożonego uranu), rozpędzana jest do
bardzo dużych prędkości, posiadając jednocześnie małą średnicę, używa się
powszechnie w podkalibrowej amunicji przeciwpancernej, stabilizowanej
brzechwowo z odrzucanym sabotem. Pomysł ten zawędrował również do amunicji
strzeleckiej, przy czym w tym przypadku pierwotnie chodziło o zwiększenie
prędkości początkowej pocisku, bez zwiększania masy (amunicja zwykła),
dopiero później zaczęto kombinować nad pociskami przeciwpancernymi, z
którymi było i jest sporo kłopotu.

    REMOV