po dzisiejszej z niąrozmowię wiem że już nic z tego nie będzie.

Ale wiecie co nadal ja zaproszę na kolację (choć już mi oświadczyła żę nie przyjdzie, wiec je oświadczyłęm że będę czekał w środku, a jak nie rpzyjdzie to cóz jej wybór) i zamiast prezentu dam jej to napisane na pergaminie zlanym moimi łzami wiersz który jest moimi uczuciami :



Pożegnanie starego życia
Dziś jest ten dzień, Ja czekam Na ciebie jak Cień

Tam gwiazda spadając Oriona mija niedbale
Czekam po cichu schowany, przy stole, mym konfesjonale.

Czas tyka, a zarazem umyka

Zapach świec wśród róż, wśród bicia serc
Tylko nas Dwoje, jeden stolik i kilka miejsc

Na dworze mrok, Tu ciepło tam tłok

Jesteśmy razem, czwarty wiek mija tuż obok ciebie
Wypijamy wino, przez chwilę czujemy się jak w niesmacznym niebie

Ktoś tam się stacza, nastrój nas przytłacza

Muzyka gra, świetlik przeleciał obok krzesła wielkiego
Ty nic nie mówisz ja nie spodziewam się już niczego dobrego

Organy grają żałobną pieśń, jutro jest czas na kolejny dzień

Kiedy się skończy tej kolacji czar
albo wygaśnie lub zbudzi nasz się żar

A świece dogasną, lecz wciąż będzie jasno

Dotyk twej ręki, kolce róż, my dwoje i dusza pusta
Ogarnie nas smutek spojrzymy na siebie pocałujemy się w usta

Umyka nam życie a ja wierze skrycie

W nadziei mówimy to co czujemy czule
Wstrzymujemy gniew nie martwimy się niczym w ogóle

Gdy powiesz tak zakwitnie dla nas świat

Otwieram nowy rozdział mam Ciebie, przy sobie dziewczynę
Ruszamy razem żwawo budować wspaniałą rodzinę

Gdy powiesz nie, już na zawsze pożegnamy się

Otwieram nowa kartę nie mam zwierzać się Komu
podnoszę wysoko głowę wracam smutny do domu

Łez krople, mieszają się z potem, zdążyłem ochlapać się błotem

Mała dziewczynka klęczy przy boku twoim
Mamo chcę porozmawiać o ojcu moim

spuszczone głowy świat jest całkiem nowy

On Twym bohaterem był zawsze i wszędzie
Gdy będziesz go potrzebować...

...pamiętaj...
... zawsze przy tobie będzie

Z okazji 4 rocznicy ślubu Kochający Waldek