Styl Bunjin

Jest to styl bardzo trudny do opisania. Wyrafinowaną formę drzewa uzyskuje się odrzucając wszystkie zasady sztuki bonsai stosowane w innych stylach. Regułą jest formowanie rzadkich gałązek w 2/3 wysokości drzewa. Inspiracją dla tego stylu były drzewa przedstawione na obrazach twórców południowej szkoły chińskiego malarstwa pejzażowego nazywanej Nanga. Malarze tej szkoły nie byli profesjonalnymi artystami. Wędrowali i mieszkali samotnie w górskich szałasach poświęcając się kontemplacji, kaligrafii, poezji i malarstwu. Sposób przedstawiania przez nich drzew uwidacznia wpływy uprawianej pędzelkiem kaligrafii. Niewątpliwie jednak wzorem były drzewa rosnące przez całe lata w ekstremalnych warunkach i im zawdzięczające swój kształt.
Sposób przedstawiania drzew na obrazach i drzeworytach wielkich japońskich artystów - Utogawy Hirosige (1797-1858) i Katsuisika Hokusai (1760-1849), również nie odpowiadają żadnemu tradycyjnemu stylowi bonsai oprócz stylu Bunjin. Pochylone wierzchołki drzew, gałęzie okrążające pień lub krzyżujące się z nim są akceptowane tylko w tym stylu. Jednak ekspresja i nieskrępowana swoboda drzewek formowanych w stylu Bunjin powodują, że nawet konserwatywnie nastawieni mistrzowie bonsai uznali już jego piękno.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Bonsai