Arius:
W korkondancji Strong'a znalazłem taki tekst




410 'el {ale} shortened from
352; TWOT - 93a; n m AV - God 213, god 16, power 4, mighty 5, goodly 1, great 1, idols 1, Immanuel + 06005 2, might 1, strong 1; 245
1) god, god-like one, mighty one
1a) mighty men, men of rank, mighty heroes
1b) angels
1c) god, false god, (demons, imaginations)
1d) God, the one true God, Jehovah
2) mighty things in nature
3) strength, power


H-410. 'el, ale;

short. from H-352; strength; as adj. mighty; espec. the Almighty (but used also of any deity):--God (god), X goodly, X great, idol, might (-y one), power, strong. Comp. names in "-el."



.... H-352. 'ayil, ah'-yil;

from the same as H-193; prop. strength; hence anything strong; spec. a chief (politically); also a ram (from his strength); a pilaster (as a strong support); an oak or other strong tree:--mighty (man), lintel, oak, post, ram, tree.

.... H-193. 'uwl, ool;

from an unused root mean. to twist, i.e. (by impl.) be strong; the body (as being rolled together); also powerful:--mighty, strength.



Zgadza się to z tym, co kiedyś czytałem, ale nie mogę znaleźć teraz gdzie, że El pochodzi od słów power, strength

Z tego co pamiętam, słownik Heb-Aram-Polski (ten mały Vocatio), też podaje takie same definicje, jednak książka której nie mogę znaleźć, opisywała etymologię tego słowa.[/quote]


EMET:
Oto, co czytamy w opracowaniu Juliusza Synowca, księdza zakonnego --
"Etymologia rzeczownika 'el jest bardzo niepewna. Spośród prób jej ustalenia na uwagę zasługują następujące:
Jeden z wybitnych biblistów[przypis 31] wyprowadza słowo 'el od czasownika 'alal: wiązać. Jego zdaniem 'el - to istota, która w sposób wiążący (bindende Macht) nakłada na ludzi obowiązki religijne i moralne.
Inni łączą 'el z hebrajskim przyimkiem 'el - do, ku i sądzą, że oznacza ono Boga jako istotę, do której człowiek się udaje, by jej oddać cześć liturgiczną[przypis 32].
Najczęściej przyjmowany jest pogląd, w myśl którego imię 'el wywodzi się od czasownika 'al - być mocnym, być na przedzie, którego źródłosłów występuje także w rzeczownikach 'ajil - kozioł, 'ajjal - daniel, 'elah, 'elon - potężne drzewo, dąb[przypis 33]. W takim razie imię 'el oznaczałoby Boga jako istotę potężną i kierującą ludzkimi sprawami.
Wydaje się, że ta ostatnia etymologia najlepiej oddaje treść imienia 'el. Z tekstów, które mówią o górach Ela (Ps 36, 7), cedrach Ela (Ps 80, 11), gwiazdach Ela (Iz 14, 13) itp., wynika bowiem, że idea mocy, potęgi była z tym imieniem ściśle związana, Jest to tym bardziej oczywiste, że symbolem kananejskiego boga, którego również określano słowem 'el, był cielec, a według Wyjścia 32 Izraelici, naruszając zakaz "Dekalogu" (Wj 20, 4; Pwt 5, 8), u stóp Synaju sporządzili sobie odlew złotego cielca jako wyobrażenie Boga, który ich wyprowadził z Egiptu (Wj 32, 4.8; Ne 9, 18), a Jeroboam I (931-910) postawił w sanktuariach w Danie i Betelu posągi cielców (1 Krl 12, 28-33), które również miały wyobrażać Jahwe lub przynajmniej - jak chcą niektórzy bibliści - stanowić podnóżek jego stóp, podobnie jak arka przymierza w świątyni jerozolimskiej.

2. Bardzo często spotykamy w psalmach Boże imię Elohim. Jest ono liczbą mnogą od rzeczownika 'eloah, który prawdopodobnie jest rozszerzeniem imienia 'el i występuje także - w brzmieniu nieco zmienionym - w innych językach semickich[przypis 34]. Liczba mnoga tego imienia nie dziwi, gdy jest mowa o bóstwach pogańskich. Na kartach "Starego Testamentu" oznacza ono jednak najczęściej jednego Boga i w takim przypadku występuje z orzeczeniami w liczbie pojedynczej.
Niektórzy badacze "Pisma Świętego" sądzili, że mamy tu do czynienia z pozostałością politeistycznych wierzeń przodków Izraela, dalekim ich śladem. Pogląd ten trzeba uznać za błędny. Pisarze biblijni zwalczali politeizm i stąd trudno przypuszczać, by uważali za stosowne oznaczać Boga rzeczownikiem w liczbie mnogiej, gdyby ten miał jakikolwiek wydźwięk politeistyczny.". -- strony 107 i 108, dz. cyt., rozdział pt. 2.3. IMIONA BOGA.
Zacytowałem z książki pt.:
"WPROWADZENIE DO KSIĘGI PSALMÓW", Juliusz St. Synowiec OFMConv
Wydawnictwo OO. Franciszkanów "Bratni Zew". Kraków 1996.

Przypisy podają jedynie tytuły dzieł pozycji zagranicznych, bez jakichś innych uwag.

Po inne szczegóły odsyłam do opracowania JS.

Zapodał --
Stephanos, ps. EMET

Arius:
W korkondancji Strong'a znalazłem taki tekst




410 'el {ale} shortened from
352; TWOT - 93a; n m AV - God 213, god 16, power 4, mighty 5, goodly 1, great 1, idols 1, Immanuel + 06005 2, might 1, strong 1; 245
1) god, god-like one, mighty one
1a) mighty men, men of rank, mighty heroes
1b) angels
1c) god, false god, (demons, imaginations)
1d) God, the one true God, Jehovah
2) mighty things in nature
3) strength, power


H-410. 'el, ale;

short. from H-352; strength; as adj. mighty; espec. the Almighty (but used also of any deity):--God (god), X goodly, X great, idol, might (-y one), power, strong. Comp. names in "-el."



.... H-352. 'ayil, ah'-yil;

from the same as H-193; prop. strength; hence anything strong; spec. a chief (politically); also a ram (from his strength); a pilaster (as a strong support); an oak or other strong tree:--mighty (man), lintel, oak, post, ram, tree.

.... H-193. 'uwl, ool;

from an unused root mean. to twist, i.e. (by impl.) be strong; the body (as being rolled together); also powerful:--mighty, strength.



Zgadza się to z tym, co kiedyś czytałem, ale nie mogę znaleźć teraz gdzie, że El pochodzi od słów power, strength

Z tego co pamiętam, słownik Heb-Aram-Polski (ten mały Vocatio), też podaje takie same definicje, jednak książka której nie mogę znaleźć, opisywała etymologię tego słowa.


EMET:
Oto, co czytamy w opracowaniu Juliusza Synowca, księdza zakonnego --
"Etymologia rzeczownika 'el jest bardzo niepewna. Spośród prób jej ustalenia na uwagę zasługują następujące:
Jeden z wybitnych biblistów[przypis 31] wyprowadza słowo 'el od czasownika 'alal: wiązać. Jego zdaniem 'el - to istota, która w sposób wiążący (bindende Macht) nakłada na ludzi obowiązki religijne i moralne.
Inni łączą 'el z hebrajskim przyimkiem 'el - do, ku i sądzą, że oznacza ono Boga jako istotę, do której człowiek się udaje, by jej oddać cześć liturgiczną[przypis 32].
Najczęściej przyjmowany jest pogląd, w myśl którego imię 'el wywodzi się od czasownika 'al - być mocnym, być na przedzie, którego źródłosłów występuje także w rzeczownikach 'ajil - kozioł, 'ajjal - daniel, 'elah, 'elon - potężne drzewo, dąb[przypis 33]. W takim razie imię 'el oznaczałoby Boga jako istotę potężną i kierującą ludzkimi sprawami.
Wydaje się, że ta ostatnia etymologia najlepiej oddaje treść imienia 'el. Z tekstów, które mówią o górach Ela (Ps 36, 7), cedrach Ela (Ps 80, 11), gwiazdach Ela (Iz 14, 13) itp., wynika bowiem, że idea mocy, potęgi była z tym imieniem ściśle związana, Jest to tym bardziej oczywiste, że symbolem kananejskiego boga, którego również określano słowem 'el, był cielec, a według Wyjścia 32 Izraelici, naruszając zakaz "Dekalogu" (Wj 20, 4; Pwt 5, 8), u stóp Synaju sporządzili sobie odlew złotego cielca jako wyobrażenie Boga, który ich wyprowadził z Egiptu (Wj 32, 4.8; Ne 9, 18), a Jeroboam I (931-910) postawił w sanktuariach w Danie i Betelu posągi cielców (1 Krl 12, 28-33), które również miały wyobrażać Jahwe lub przynajmniej - jak chcą niektórzy bibliści - stanowić podnóżek jego stóp, podobnie jak arka przymierza w świątyni jerozolimskiej.

2. Bardzo często spotykamy w psalmach Boże imię Elohim. Jest ono liczbą mnogą od rzeczownika 'eloah, który prawdopodobnie jest rozszerzeniem imienia 'el i występuje także - w brzmieniu nieco zmienionym - w innych językach semickich[przypis 34]. Liczba mnoga tego imienia nie dziwi, gdy jest mowa o bóstwach pogańskich. Na kartach "Starego Testamentu" oznacza ono jednak najczęściej jednego Boga i w takim przypadku występuje z orzeczeniami w liczbie pojedynczej.
Niektórzy badacze "Pisma Świętego" sądzili, że mamy tu do czynienia z pozostałością politeistycznych wierzeń przodków Izraela, dalekim ich śladem. Pogląd ten trzeba uznać za błędny. Pisarze biblijni zwalczali politeizm i stąd trudno przypuszczać, by uważali za stosowne oznaczać Boga rzeczownikiem w liczbie mnogiej, gdyby ten miał jakikolwiek wydźwięk politeistyczny.". -- strony 107 i 108, dz. cyt., rozdział pt. 2.3. IMIONA BOGA.
Zacytowałem z książki pt.:
"WPROWADZENIE DO KSIĘGI PSALMÓW", Juliusz St. Synowiec OFMConv
Wydawnictwo OO. Franciszkanów "Bratni Zew". Kraków 1996.

Przypisy podają jedynie tytuły dzieł pozycji zagranicznych, bez jakichś innych uwag.

Po inne szczegóły odsyłam do opracowania JS.

Zapodał --
Stephanos, ps. EMET[/quote]

Na jakiej podstawie uważacie, że Elohim,Adonaj,czy Kyrios to imiona Boga.Przecież to sanazwy rodzajowe a nie imiona. Czy Bóg na kartach Bibli nazwywał sibie tymi "imionami"?