Właściciel popularnego komunikatora Gadu-Gadu uruchomił serwis dla osób lubujących się w grach online.
Pykam.pl to serwis agregujący gry dostarczane przez różnych producentów i należące do różnych kategorii. Wśród stale powiększanego zestawu gier znajdziemy standardowe dla tego typu serwisów pozycje: wyzwania zarówno dla intelektu (sudoku, Mah Jong, Tetris ) jak i odprężające gry w wyścigi, popularne strzelanki, gry karciane i sportowe, czy zabawy dla dzieci. Przedstawiciele projektu zachęcają także twórców gier do umieszczania swoich dział na serwisie.

Producentem serwisu jest Gadu-Gadu S.A. Jak czytamy w informacji prasowej, twórcy Pykam.pl chcą odegrać istotną rolę na rynku polskich serwisów z grami.

www.idg.pl

przypomnijcie sobie Wasze dziecinstwo. nikt wtedy nie slyszal o czyms takim jak internet.
komputer, jesli juz bylo sie jego szczesliwym posiadaczem, sluzyl nam glownie do gry w Tetrisa i zabaw w Paincie. dzisiaj juz dzieci z podstawowki doskonale wiedza, co to gg i nasza-klasa, maja bajecznie latwy dostep do stron pornograficznych, a ich bogate slownictwo czesto opiera sie na wyrazaniach "lol", "omg" czy "nara". kiedys z okazji pierwszej komunii dostawalo sie zegarek, rower gorski, encyklopedie czy gry logiczne; teraz dzieci otrzymuja przewaznie najnowszy model Nokii albo iPoda. rodzice, ktorzy chca isc pod prad, narazaja sie na niewdziecznosc dzieci, bo przeciez kazdy w ich klasie ma komorke czy odtwarzacz mp3. do tego dochodza jeszcze bzdety z 4funTV i innych "opiniotworczych" stacji. i takie dziecko trafia do gimnazjum, gdzie zaczyna sie burza hormonow. czy to dziwne, ze wowczas zdarza sie najwiecej patologii?

Szkoła...a raczej przedszkole.Pamiętam te zabawy na przedszkolnym placu zabaw-najpopularniejsza w 'dom',gdzie zawsze chciałam być mamą,a kończyłam jako dziecko. Zbieranie kamyków i przynoszenie ich w kieszeniach do domu,przyczepianie listków 'nosków' na nosy.No i zabawa w krokodyla-przeskakiwanie z jednej strony domku na drugą tak,żeby 'krokodyl' Cię nie złapał...Leżaki!Zmora dzieciństwa-zawsze wyczekiwałam tylko ich zakończenia.Do tego oglądanie bajki której tytułu nie pamiętam w sali dla 'starszaków'-to było wydarzenie...No i przedszkolne jedzenie-grysiki z sosem malinowym których nienawidziłam,herbaty do każdego posiłku,...

Muzyka...ich troje!Miałam kasetę którą puszczałam kilka razy dziennie i tańczyłam do niej wokół kuchennego stołu.Poza tym Arka Noego do której powstawały jeszcze ciekawsze układy choreograficzne...

Rozrywki...oj tego było dużo:
Podwórko-codzienne zabawy z chowanego,wchodzenie po drzewach,granie w piłkę nożną z chłopakami,'gotowanie' podwórkowych roślin,zabawa w wojnę czyli rzucanie się takimi przyczepiającymi się roślinami których nazwy zapomniałam...
Dom/blok-codzienne wypady do przyjaciółek 'z dołu' czyli granie w simsy,zabawa figurkami pokemonów,wspólne czesanie,jedzenie frytek,oglądanie 'odlotowych agentek',...
Telewizja-przede wszystkim poranne bajki na tvn,teletubisie na które trzeba było wcześnie wstawać,Hugo na polsacie,wieczorynki,bajki disneya,moja ukochana księżniczka Sissi,Madeline,...
Inne-czyli początki zbierania karteczek,figurek pokemonów,zabawek z kinder niespodzianki,kart z piłkarzami,robienie bransoletek i naszyjników z koralików,...

Gadżety...przede wszystkim gra z królikiem Bugsem,tetris,a później te bardziej rozbudowane.No i hulajnoga,pierwszy rower!To było coś.Poza tym moje pierwsze radio-magnetofon na którym słuchałam kaset oraz radia plus,bo tylko takie odbierało.

Jedzenie...głównie pamiętam te wszystkie gumy z naklejkami w środku,które kupowałam za resztę pozostałą z zakupów mamy.No i Kubusie,Pysie,soczki Frugo(?),lizaki!I chrupki z duszkami,które kupowałam razem z kuzynem.Kinder niespodzianka-czyli nagroda numer jeden za dobre zachowanie.Reszty nie pamiętam,bo byłam strasznym niejadkiem.

http://www.instalki.pl/gr...czne/Lab_14.php

Zacytuje Dextera z forum gamedev.pl Naprawde bardzooooo fajna gra


Lab 14 jest grą logiczną zrealizowaną w konwencji platformówki. Nie jest to jednak twór wymagający ciągłego powtarzania tej samej czynności w coraz to trudniejszych warunkach tak jak, Sokoban czy Tetris. Mamy tu bardziej zbiór problemów, które są zupełnie od siebie odmienne. Kierując bliżej niezidentyfikowany obiektem przemierzyć nam jest dane 19 poziomów. Żeby zaliczyć każdy z nich musisz kojarzyć wskazówki, i wypróbowywać coraz to nowe rozwiązania. Najlepiej byłoby zobrazować to podając jakiś przykład, ale przy tak małej liczbie poziomów byłby to zbyt duży spoiler.

Pierwszy level zaczyna się niepozornie - widzimy drzwi i musimy do nich trafić, więc naciskamy strzałkę w prawo i ludzik posłusznie kończy pierwszy etap. Proste. Następna plansza posiada już przeszkodę - na środku znajduje się dziura. Trzeba ją więc zapewne przeskoczyć. Więc skaczemy i... spadamy w przepaść. Rozpędzamy się i... spadamy w przepaść. Próbujemy double jumpa i... tak, znów spadamy. Gdy już jakimś cudem uda nam się przejść ten fragment, myślimy jakie banalne i genialne jednocześnie było rozwiązanie. I co ciekawe idę o zakład że kilkuletnie dziecko poradziłby sobie szybciej z takim problemem niż wieloletni gracz. Intrygujące? Ba... To dopiero przedsmak tego co czeka nas w dalszych stadiach gry.

Ogólnie ujmując Lab 14 jest grą strasznie trudną, o ile nie dysponujesz wysoko rozwiniętym zmysłem abstrakcyjnego spoglądania na świat. Jeśli jednak dziwnym trafem posiadasz ten "dar", zaliczysz grę w ledwie kilka minut, gdyż 19 poziomów i fakt że każdy da się przejść w kilka sekund, niestety nie zapewniają długich godzin zabawy. Poziom trudności i długość zabawy to główne wady gry. Z pomniejszych można by wymienić prostą grafikę (chociaż może się podobać) i jeden utwór muzyczny.

Mimo że gra potrafi napsuć krwi, polecam ją naprawdę gorąco wszystkim osobom lubiącym wyzwania, niebojących się wysiłku umysłowego czy po prostu posiadających niestandardowy tok myślenia, bo dla nich gra będzie czasem wręcz igraszką. Uważam jednak że większość ludzi doceni ogromną pomysłowość autora i zaliczy tą jakże wspaniałą grę.

Subkultura graczy komputerowych

Zabawa w przemoc, dzięki sieci komputerowej, osiąga poziom masowej rozrywki. DZI: Pierwsze zdanie i już sie slabo zrobiło Jej rozwojowi sprzyja subkultura graczy komputerowych, którzy w tym celu wykorzystują nowoczesne programy komputerowe. Osoby te spotykają się w różnego rodzaju klubach, salonach gier, internetowych kawiarenkach, po to, aby zetknąć się z tym, co ich łączy: cybernetycznym światem, rodzajem sztucznego raju – dla wtajemniczonych.

Wiele badań wskazuje na to, że subkultura graczy potwierdza związek między rodzajem oglądanych treści, a ich wpływem na proces uczenia się określonych zachowań. Dzieci spędzające wiele godzin przed komputerem, bardziej skłonne są, w porównaniu z innymi, do demonstrowania zachowań agresywnych, częściej bywają nieufne, drażliwe, podejrzliwe."Dzieci" i głupota jak ch.uj

Interaktywny charakter gier komputerowych pełni ważną rolę w procesie socjalizacji. Zachodzi on m.in. poprzez mechanizm identyfikacji polegający na wcielaniu się we właściwości osobowe ekranowego bohatera. W wyniku modelowania następuje uczenie się agresji, która często warunkuje ostateczny efekt – bycie zwycięzcą.
Taaa zwłaszcza w tetrisie
Gry komputerowe stymulują także potrzebę bycia agresywnym w domu, szkole, w grupie rówieśniczej. Niektóre z nich zawierające treści satanistyczne (np. “Diablo”, “Doom” czy “Quake”), mogą prowadzić do swoistego samooczyszczenia (katharsis) z problemów otaczającej rzeczywistości. Gry znieczulają moralnie, szczególnie dzieci o obniżonej sprawności intelektualnej. Kur.wa jak w TVNie

Rozkwitowi subkultury graczy komputerowych w okresie transformacji ustrojowej, towarzyszył kryzys tradycyjnych funkcji rodziny i szkoły. Istniejąca na ten temat literatura naukowa wskazuje na genezę i uwarunkowania tego rodzaju zachowań, którym m.in. sprzyja:

• poszerzanie się sfery ubóstwa polskich rodzin, co ma wpływ na występujące w ich obrębie dysfunkcje oraz bezrobocie wśród młodzieży. jeden wielki LOL ;)

W powyższym kontekście – wychowawcze i opiekuńcze funkcje szkoły i rodziny, w dużym stopniu przejmowane są przez media (głównie “wizualne”), gdzie potęga telewizji jako swoistego instrumentu socjalizacji – wydaje się być niepodważalna. To, iż telewizja w gruncie rzeczy szkodzi a nie pomaga w wychowywaniu, dowodzą badania Pawła Kossowskiego3 na temat wpływu telewizyjnych reklam na dzieci.


http://www.remedium-psychologia.pl/subk.htm



]Widać zę ktoś nie mial pojęcia o czym pisze ;)[/color]

Alik - Gry i Zabawy PL
  http://warezup.ucoz.org/_nw/0/34096051.jpg

Pakiet dziewięciu gier i zabaw, które rozwijają w dzieciach kreatywność, pamięć, talenty plastyczne i muzyczne, zdolność logicznego myślenia i rozwiązywania problemów.

Kompozytor - skomponuj muzykę przy użyciu instrumentów takich jak: pianino, trąbka, ksylofon, skrzypce, dudy itp. Własne utwory można zapisywać w szafie grającej i odtworzyć w dowolnym momencie. Do każdego utworu można dołączyć animację.

Malarz - stwórz kolorowe obrazki i umieść na nich wizerunki swoich ulubionych postaci. Prace zapisywane są w specjalnym albumie. Można je wydrukować i podarować przyjaciołom.

Studio mody - ubierz Alika w najpiękniejszy - twoim zdaniem - strój. Można wydrukować wyniki swojej pracy.

Puzzle - do ułożenia są elementy układanki porozrzucane przez wiatr.

Zgadywanka - klasyczna gra logiczna dla wszystkich bez względu na wiek.

Obrazkowe kostki do gry - układaj kostki, aż pojawi się właściwy obraz. Spróbuj zrobić to w jak najkrótszym czasie.

Łamigłówka tylko dla spryciarzy.
Tetris - ułóż obraz ze spadających klocków.

Mozaika - połącz w odpowiedni sposób kolorowe elementy.

Wymagania sprzętowe:
- System operacyjny: Windows® 95/98/ME/2000/XP
- Procesor: 133 MHz
- Pamięć RAM: 16 MB
- Karta graficzna: pracująca w rozdzielczości 800x600 (16 bitów)

Wersja językowa: polska

Kod: http://hotfile.com/dl/41554330/4ec1ffd/Alik_-Gry_i_Zabawy_PL.rar.html