Ostatnio ktoś podzielił się ze mną przemyśleniem dot. DA: niektórzy ludzie niekoniecznie przychodzą do DA, żeby się pomodlić, przybliżyć do Boga ale żeby jedynie sobie spędzić miło czas. Właściwie DA działa podobnie jak świetlica - są zabawy, gry, zajęcia rozwijające poczucie rytmu, słuch muzyczny, koordynację ruchową. I to jest dobre, i potrzebne.

Drugą strona medalu jest to, że korzystając z tych przyjemności, można zapomnieć o ważniejszych celach Wspólnoty Duszpasterskiej - kształtowaniu wiary, wyrabianiu charakteru, ukazywaniu drogi do świętości. Pytanie - co zrobić, by ludzie nie tylko korzystali z tych atrakcyjnych - również dla niewierzących - uciech, ale przychodzili na Mszę, na spotkania biblijne, na Koronkę, Różaniec , a co więcej - równocześnie żeby stosowali w życiu to, co usłyszą na kazaniu, żeby chcieli się nawracać, ciągle zmieniać myślenie na bliższe Chrystusowemu? Żeby coś pięknego zakiełkowało i rosło nawet wtedy, kiedy już nie będzie możliwości spotkać się w DA na herbacie.

Wg mnie DA w tej formie, która jest teraz, jest tak świetnie zorganizowane i ma na tyle atrakcyjny program, że Ci, którzy nad tym pracowali mają powody do zasłużonego zadowolenia i gratulacji, a wszyscy korzystający z działalności Duszpasterstwa mają swoje miejsce, do którego chce się wracać i mają również za co dziękować Panu Bogu i tym, którzy to przygotowali dla nich.

Jednocześnie zauważam, że potrzeba głębszych i dłuższych rozmów. Bo my to trochę się poprzytulamy, trochę podsłodzimy atmosferę, a potem chociażby na forum dowiadujemy sie o wiele ważniejszych informacji, przemyśleń, których nie podejmuje się w towarzystwie, bo są widocznie zbyt trudne. Przykład?: nieoczekiwana prośba, niewygodny problem, niechciana propozycja, a wszystko dotykające najczulsze punkty honoru, naszego sposobu myślenia, naszych ograniczeń i potencjalnych możliwości.

Dobra kończę. Starałam się, żeby sensownie napisać, że poprzez rozmowę i własny przykład możemy się przebić przez obojętność tych, którzy przechodzą koło DA i nie wchodza do niego, albo wchodza tylko na kurs tańca.