język łużycki – ? (wiem, istnieje język dolnołużycki i też dolnołużycki, ale po prostu nie chcę żadnego faworyzować, więc można to nazwać językiem międzyłużyckim )
język panoński – ? (madziarsko-słowiański język)
Co do pierwszego, możnaby wykorzystać tu mój zachodniołużycki, który powinienem przedstawić już niedługo. A co do panońskiego, to od dawna chodzi mi coś takiego po głowie - język z mieszanym słowiańsko-węgierskim słownictwem i aglutynacyjną gramatyką opartą w większości na słowiańskim, ale też z licznymi madziaryzmami (a'la osetyjski). Tylko nie wiem, czy sam bym podołał, zamierzałem zrobić to z małą pomocą varpho.

Właśnie. Wydawnictwo Dialog wydało już książki o tak orientalnych językach jak starożytny egipski i autochtoniczne języki Tajwanu, do tureckiego jest świetna gramatyka Stachowskiego (świeżutka, wydanie II z roku 2010), a o węgierskim wciąż tylko słyszy się przy najróżniejszych okazjach jakieś mity i dyrdymały (nawet mogę dać spektakularny przykład takiego popularnego mitu).

No ja też tak jakoś Przy czym mnie jeszcze babcia nauczyła (chyba jak miałem 5-6 lat) cyrylicy, a potem sam się greki nauczyłem. Nie wiedziałem za bardzo, po co mi to, ale jakoś mi się to podobało.

Swój pierwszy język stworzyłem w 5 klasie, 4 lata temu. (Wciąż młody jestem, ah, jak miło to sobie uświadomić xDDD). Była to dziwna mieszanka tureckiego z węgierskim - wpadłem w domu na kolekcję rozmówek mojej mamy... stamtąd czerpałem słownictwo. A gramatyki nie było - taka izolacja. I sam na to wpadłem.

Potem była przerwa, długa przerwa. I rok temu wróciłem do conlangowania. Od tego czasu stworzyłem szkice kilkudziesięciu języków (choć 80% z nich wygląda tak: fonetyka, parę zasad gramatycznych, opis budowy i to wszystko ) i kilka pełnoprawnych projektów: cerolijski (razy cztery), dhives (zawieszony, porzucony, zapomniany), Noto, logiczny "logese" oraz kilka conlangów do mojego conworldu.

No, to moje ulubione i znienawidzone języki są as follows :

ULUBIONE:

1. Hiszpański (za melodyjność i piękne brzmienie, prostotę i w ogóle)
2. Węgierski (za ciekawość, miłą dla ucha wymowę)
3. Rumuński (za oryginalność pośród romańskiej rodziny językowej)
4. Angielski (za płynność wymowy i niezwykłą śpiewność)
5. Kaszubski (ciekawszy dla mnie od polszczyzny )
6. Esperanto (wiem, wiem - też uważam, że sztuczny jak nie wiem co, ale liczy się łatwa komunikacja, no nie?)

NIELUBIANE:

1. Europanto (Boże, jak ja go nienawidzę!!! Co to w ogóle za oryginalność - przemieszać wyrazy z wielu języków, zero gramatyki...)
2. Niemiecki (za Ăś, Ăź, r i ch oraz zbitki wieloliterowe)
3. Japoński (nie wiem, tak mam już od dzieciństwa)
4. Francuski (nie będę się powtarzał, bo powody są te same, co wcześniej...)

Ja - jak większość - najbardziej nie lubię niemieckigo. Nie wiem czemu - wymowa nie jest wcale okropna, gramatyka też nie (choc słabo ją umiem). Po prostu - nie lubię i już. Obok niemieckiego nie podobaja mi się także wschodniosłowiańskie - też nie wiem czemu. Brzmienie typowo słowiańskie, bardzo melodyjne, a jednak nie lubię ich brzmienia, może dlatego że nie lubię naszych wschodnich sąsiadów.

A języki, które lubię? Na pewno angielski (strasznie lubię jego gramatykę i wymowę), węgierski, którego zamierzam się zacząć uczyć, rumuński, perski, bałtyckie, celtyckie i wiele innych. Ze sztucznych uwielbiam sindrin, o wiele bardziej niż quenyę, z powodu oryginalnej gramatyki.

Aha, to mój pierwszy post! Mae govannen len!

Jako, że ten język jest kalką rosyjskiego
Ktoś jeszcze ma jakieś pomysły ?
Może wpływy tureckie sięgnęłyby też gramatyki? Można by też poeksperymentować z węgierskim, ale to już jak chcesz Po prostu ostatnio spodobał mi się węgierski

Jeszcze jedno: czym się różni "х" od "к"?

Trzeci, trudniejsze języki to fiński i węgierski. Tyle że te dwa języki są wytżej tylko dlatego ze nie są podobne do niczego. Ich gramatyka jest wyjątkowo schizowa, tak samo jak wymowa i wszystko inne, właśnie z powodu braku związku z innymi jezykami są takie trudne. Polski natomiast jest klasycznie trudny

2. W konkretnym przypadku języków - dlaczego niby gramatyka polska miałaby być bardziej złożona od gramatyki angielskiej? Może w pewnych (a nawet większości) aspektach "to widać", ale np. my mamy tylko 3 podstawowe czasy, a anglicy mnóstwo i jeszcze trochę.
Myślę, że czasy wcale nie stwarzają ogromnych trudności, a fakt, że ludzie na całym świecie uczą się ich (a wielu z wyjątkową łatwością!) przemawia za tym, że to nie jest wielki problem. A język polski jest z pewnością bardziej złożony od angielskiego . Słyszałam o rankingach najtrudniejszych języków świata... Było kilka wersji, w jednej polski był piąty, w drugiej trzeci (!) - za chińskim i węgierskim... W każdym razie łatwość angielskiego wspomaga jego adaptowalność w wielu krajach i vice versa.

pomyslałam, że można reaktywować temat

każda na tyle na ile zna fiński niech wpisuje-słowa, przekleństwa jakieś zdania itp itd

więc zaczynamy

krótkie info o samym języku

Język z rodziny ugrofińskiej, spokrewniony z estońskim, lapońskim i w o wiele mniejszym stopniu węgierskim.
Na brzmieniu tego języka oparł się J.R.R. Tolkien tworząc język elfów. Język fiński charakteryzuje t.zw. harmonia wokaliczna, tzn w jednym wyrazie mogą występiować tylko samogłoski jednego typu. Fiński uchodzi za jezyk trudny - posiada oryginalne ugrofińskie słownictwo, kilkanaście przypadków i stosunkowo skomplikowane zasady gramatyczne.

i pare słówek

Tak - kyllä
Nie - ei
Dziękuję - kiitos
Serdecznie dziękuję - kiitoksia oikein paljon
Nie ma za co, Proszę - Ei kestä
Proszę - pyydän
Przepraszam - anteeksi
Dzień dobry - hei
Do zobaczenia - näkemiin
Na razie - moikka
Dzien dobry - hyvää huomenta
Dzień dobry - hyvää päivää
Dobry wieczór - hyvää iltaa
Dobranoc - hyvää yÜtä
Nie rozumiem - En ymmärrä
Jak masz na imię? - Kuka sinä olet?

*****

ja mam słownik i rozmówki więc co jakiś czas bede tu wpisywać to i owo