" />STAROŚCICE - NATALIN koło MILEJOWA. W 1998 pod pracującym na polu kombajnem zapadła się ziemia. Jama głębokości około 3 m przechodziła w grotę długości ponad 10 m skierowaną w stronę pobliskiego lasu. Las zasadzono na terenie zrekultywowanego kamieniołomu. Dawna granica własności nie pozwalała na dalszą, odkrywkową eksploatację kamienia budowlanego. Zaczęto kamień eksploatować komorowo. Eksploatację przerwano przed 1940, a o podziemnych komorach zapomniano. Takie sytuacje mogą być w szeregu miejsc na obszarach występowania opok kredowych, eksploatowanych odkrywkowo.

Jeśli ktoś tam był to proszę o info czy coś ciekawego można w tym miejscu zobaczyć.

Witam od dłuższego czasu niosę się z zamiarem złożenia od podstaw roweru. Po przeczytaniu wątku "składać czy kupić" uważam, że jednak lepiej złożyć (choć mogę się mylić). Granica cenowa ~3k PLN lub taniej jak się uda. Przeznaczenie roweru jazda miejsko-leśna z elementami górskimi. Ważnym argumentem jest fakt iż nie chcę co parę lat wymieniać sprzętu. Z mojego obecnego przechodzonego aczkolwiek działającego rowerku nie chcę wyciągać żadnej części ;)
Kilka słów o mnie:
- 184cm wzrostu.
- 21 lat.
- ok.70kg wagi własnej.
Kilka zdań o preferowanym rowerze:
Lekkość w granicy 10-15 kg byłaby atutem. Koła im większe tym lepsze min. 26". Konieczna amortyzacja przednia plus tylnia w sztycy. przerzutki 3x8, 3x9. Manetki a'la Acera, Deore etc. Hamulce V-Brake, V-Brake/Tarcza.
Do takiego zestawu się przymierzam, zaznaczam, że będę kupował części stopniowo przez ok 12miesięcy.

Rama: KALAHARI 530 20"
Widelec: SR SUNTOUR XCR – RL 100mm
Korba: Deore LX
Suport: Deore LX
Łańcuch: Deore LX
Sztyca: SR SUNTOUR NCX.
Stery: Firmowe jakieś
Siodło: Żelowe, nie za szerokie
Kierownica: Wygięta/Prosta
Mostek: Regulowany
przerzutka przód: Deore LX
przerzutka tył: Deore LX
Kaseta: Deore LX
Pedały: Plastyk/Alu
Hamulec przód: Deore LX / Jakaś tarczówka tania?
Hamulec tył: Deore LX
Klocki: Kellys DualStop KBS-01
Klamki: Deore LX
Manetki: Deore LX
Chwyty: Kona
Linki: Shimano/noname
Pancerze: Shimano/noname
Koła: 2 lub więcej komorowe (gotowe)/ plecione jakie?
Opony: Średnio szerokie
Dętki: Zawór Presta

Niektóre elementy są niesprecyzowane.. nie do końca wiem co namierzyć. Czy wchodzenie w Deore LX jest dobrym rozwiązaniem? Bardzo proszę o propozycje, opinie etc.

Pozdrawiam Dawid K.

URZĄD MIEJSKI W ŚWIDNICY
DIM.AN. 7331-2.14/09 Świdnica, 31.03.2009 r.


OBWIESZCZENIE PREZYDENTA MIASTA ŚWIDNICY

Zgodnie z art. 53 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80 poz. 717 z dnia 10 maja 2003 r. z późn. zm.)
z a w i a d a m i a m,
że na wniosek Pana Wojciecha Specylak przedstawiciela Zakładu Projektowania ‟PROJEKT”, ul. Uczniowska 21, 58-306 Wałbrzych, działającego z pełnomocnictwa Dolnośląskiej Spółki Gazownictwa Sp. z. o. o Odział Zakład Gazowniczy Wałbrzych, ul. Kościuszki 1, 58-306 Wałbrzych, z dnia 17.03.2009r., zostało wszczęte postępowanie w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla przedsięwzięcia, pn.:
‟BUDOWA GAZOCIĄGU ŚREDNIEGO CIŚNIENIA, PRZY UL. LUDWIKA ZAMENHOFA W ŚWIDNICY DO OSIEDLA MIESZKANIOWEGO W KOMOROWIE ”
o proponowanym we wniosku zakresie:
- inwestycja liniowa – polegająca na budowie gazociągu Świdnica – Komorów z rur PE-HD o długości koło 3500 m. Maksymalne ciśnienie w gazociągu wynosi 0,4 Mpa,
- projektowany gazociąg w pasie drogowym na terenie miasta Świdnica ( ul. Zamenhofa ) rury o długości ok. 900m układane w drogach oraz ich poboczach na głębokości 0,8m pod ziemią.
Planowany gazociąg pozwoli na zasilanie w gaz budynków zlokalizowanych w rejonie zainwestowania w miejscowościach Świdnica, Słotwina, Komorów.
przewidzianego do realizacji na terenie następujących działek w granicach administracyjnych miasta:
- nr 29, Obr. 1, AM- 13
- nr 5/1 , Obr. 5, AM- 6
- nr 6/1, 6/4 i 4 Obr. 5, AM- 6
- nr 6/8, 6/2, Obr. 5, AM- 6
- nr 5/2, Obr. 5, AM- 6
- nr 2/1, 2/3, Obr. 5, AM- 6
- nr 2/2, obr. 5, AM- 6
- nr 1, Obr. 5, AM- 6
- nr 3, Obr. 5, AM- 6

W związku z powyższym informuję o uprawnieniach wszystkich stron, wynikających z art. 10 Kodeksu postępowania administracyjnego do czynnego udziału w każdym stadium postępowania poprzez możliwość przeglądania akt sprawy, a także poprzez możliwość wypowiedzenia się co do zebranych materiałów oraz zgłoszonych żądań. Akta sprawy w zakresie przewidzianym przepisami dostępne są w Referacie Architektury Urzędu Miejskiego w Świdnicy, ul. Armii Krajowej 49 w godzinach pracy Urzędu.
Informuje się jednocześnie, że uwagi i wnioski w powyższej sprawie można składać w Referacie Architektury Urzędu Miejskiego w Świdnicy, ul. Armii Krajowej 49, pok. 209 w terminie 14 dni od daty ukazania się niniejszej informacji.


Prezydent Miasta Świdnicy

Wojciech Murdzek

" />W nawiązaniu do poprzedniego postu:

L. Bociański pochodził z rodziny rolniczej, ale jego rodzina miała obywatelstwo miejskie tzw. Ackerburger (jego akt urodzenia jest w aktach miejskich Pleszewa w Archiwum w Kaliszu, a nie w aktach wiejskich gminy Pleszew). Mieli gospodarstwo rolne na terenach podmiejskich i "interes spedycyjny" (transport).

Informacja biograficzna o płk. Ludiwku Bociańskim

L. Bociański urodził się 24 sierpnia 1892 roku w Pleszewie w rodzinie chłopskiej Wojciecha Bociańskiego i Wiktorii ze Stefaniaków. Naukę gimnazjalną rozpoczął w Królewskim Gimnazjum w Ostrowie Wlkp, a ukończył maturą w gimnazjum w Kępnie. W latach szkolnym brał udział w tajnej działalności oświatowej, był członkiem Towarzystwa Tomasza Zana. W czasie I wojny światowej został zmobilizowany do armii pruskiej. Walczył jako podporucznik artylerii na froncie zachodnim. Służył w 9 Rezerwowym Pułku Artylerii Polowej. Podczas walk pod Verdun został ranny w głowę. Wieść o rewolucji w Niemczech listopadzie 1918r. zastała go w garnizonie Głogów, gdzie był instruktorem młodych rekrutów. Niezwłocznie porzucił szeregi armii niemieckiej i powrócił do Pleszewa. Z pomocą miejscowych działaczy niepodległościowych kierował przejęciem władzy w mieście i powiecie. Stanął na czele Rady Robotników i Żołnierzy. Z polskich rezerwistów sformował oddział porządkowy Służby Straży i Bezpieczeństwa, będący zalążkiem przyszłego batalionu powstańczego. Działał w konspiracyjnej Polskiej Organizacji Wojskowej zaboru pruskiego. Brał udział w powstaniu wielkopolskim. Został d-cą 8 pułku strzelców wielkopolskich (przemianowanego w 1920r. na 62 pułk piechoty). W sierpniu 1919 roku na rozkaz d-cy dywizji płka S. Skrzyńskiego rozpoczął formowanie 2 pułku strzelców pomorskich (późn. 64 Grudziądzki Pułk Piechoty). Dowodził pułkiem podczas operacji przejęcia Pomorza Gdańskiego, przyznanego Polsce traktatem wersalskim. Na czele pułku przeszedł cały szlak bojowy podczas wojny polsko-bolszewickiej. W 1922 roku po ukończeniu Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie został szefem Wydziału Operacyjnego ‟Zachód” w Biurze Ścisłej Rady Wojennej, a następnie kierował wydziałem wywiadowczym (wywiad wojskowy) w Oddziale II Sztabu Generalnego. Po przewrocie majowym w 1926 roku został oddelegowany do Mołodeczna na stanowisko d-cy 86 pułku piechoty. W latach 1930-1934 roku był komendantem Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie kolo Ostrowi Mazowieckiej. Potem objął dowództwo piechoty dywizyjnej w 20 dywizji piechoty w Baranowiczach.
Pod koniec 1935 roku przeszedł do służby cywilnej na urząd wojewody wileńskiego. Sumiennie realizował rządową politykę polonizacji Wileńszczyzny, ograniczając prawa mniejszości litewskiej, ukraińskiej i białoruskiej. Był za to krytykowany przez opozycję polityczną i prasę. W maju 1939 roku, w związku ze zwiększoną aktywnością organizacji niemieckich i działalnością tzw. V kolumny, otrzymał nominację na wojewodę poznańskiego. Z chwilą wybuchu II wojny światowej kierował ewakuacją administracji wojewódzkiej z Poznania.w pierwszych dniach września opuścił Poznań, by w Warszawie zabiegać o powrót do armii, przydział dywizji lub pułku i skierowanie na front z Niemcami. Został jednak powołany na stanowisko naczelnego kwatermistrza rządu i odpowiadał za jego ewakuację ze stolicy. 17 września 1939 roku spotkał Naczelnego Wodza Edwarda Śmigłego-Rydza na granicy polsko-rumuńskiej w Kutach. Ucieczkę wodza ‟z pola bitwy” uznał za zdradę. W obronie honoru żołnierza polskiego na oczach Marszałka próbował popełnić samobójstwo. Cudem uniknął śmierci. Nieprzytomnego i ciężko rannego Bociańskiego przewieziono do Rumunii, gdzie został internowany przez tamtejsze władze. Po okresie internowania przedostał się do Palestyny. Jako piłsudczyk i polityk obozu sanacyjnego nie został przyjęty w szeregi Armii Polskiej na Zachodzie. Wyjechał do Portugalii. W 1947 roku osiadł na stałe w Anglii. Żył samotnie i skromnie. W życiu publicznym polskiej emigracji nie brał czynnego udziału. Zmarł po ciężkiej chorobie 7 lutego 1970 w Londynie. Został pochowany na cmentarzu Gunnersbury w Londynie. Nigdy nie założył rodziny.
Kawaler Orderu Wojennego ‟Virtuti Militari”, Krzyża Komandorskiego i Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta), odznaczony m.in. Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi i innymi, a ponadto odznaczeniami zagranicznymi, w tym Republiki Francji, Finlandii, Łotwy, Czechosłowacji oraz Królestwa Jugosławii i Rumuni.


Tomasz Wojtala
tel. 661 976 820
rzecznik@pleszew.starostwo.gov.pl